شناگر تیم‌ملی کشورمان نخستین سهمیه مستقیم المپیک در رشته شنا را بعد از 14 سال با ثبت یک رکورد خیره‌کننده به دست آورد. «افقری» در مسابقات انتخابی المپیک بلغارستان که چند روز پیش برگزار شد، موفق به ثبت رکورد 53 ثانیه و 46 صدم‌ثانیه در ماده ۱۰۰ متر پروانه شد و سهمیه المپیک توکیو را کسب کرد. این رکورد تنها 6 صدم‌ثانیه بالاتر از حد نصاب ورودی المپیک(53 ثانیه و 52 صدم‌ثانیه) است. پیش از این تنها یک بار، آن هم برای حضور در المپیک 2008 پکن بوده که یک شناگر ایرانی موفق به کسب سهمیه مستقیم شده است. در ادامه با این شناگر درباره این رشته، هزینه‌هایش، سختی‌های کسب سهمیه در آن و ... گفت‌و‌گویی داشتیم که خواهید خواند.
  شناگران قدر صدم‌های‌ثانیه ‌زندگی را هم می‌دانند
به عنوان اولین سوال از مهرشاد درباره سطح مسابقات انتخابی المپیک و رقبایش می‌پرسم که می‌گوید: «این دوره از مسابقات در بلغارستان برگزار شد و سطح مسابقات نه در حد المپیک اما بسیار بالا بود. استخر آن‌جا به‌نسبت، فضای بسیار کوچکی داشت، مثلا نسبت به فضای استخر آزادی شاید کمتر از یک سوم بود. نزدیک به 400 شناگر قرار بود در رشته‌های مختلف در این استخر با یکدیگر رقابت کنند. ماده 100 متر پروانه که من قرار بود در آن شرکت کنم، 80 نفر شرکت‌کننده از کشورهای مختلف داشت که همه به امید کسب سهمیه المپیک آمده بودند. در این مسابقات، نفر اول شدم و خدا را شکر، رکورد هم زدم. هرکسی قدر 6 صدم ثانیه را نمی‌داند اما در این رشته، همه چیز به صدم ثانیه‌ها بستگی دارد.»
  تنها 20 روز تا المپیک وقت دارم
«من صددرصد آمادگی حضور در این مسابقات را داشتم و مطمئن بودم که بعد از 14 سال، موفق خواهم شد که یک سهمیه المپیکی شنا برای کشورم کسب کنم»، مهرشاد با این مقدمه می‌افزاید: «من روزها و ساعت‌های زیادی برای کسب این نتیجه تلاش کرده بودم تا این اتفاق خوب در بلغارستان برایم بیفتد. در حدی به این اتفاق یعنی کسب سهمیه المپیک فکر کرده بودم که حتی برای نوع خوشحالی بعد از کسب سهمیه هم برنامه‌ریزی کرده بودم. الان تنها 20 روز تا شروع بازی‌های المپیک باقی مانده، من کسب سهمیه کردم و باید خیلی زود، آماده شوم.»
  شناگر قبلی که سهمیه گرفت، 9 ماه در اردوی اروپا بود
از این شناگر درباره سختی‌هایی که در این مسیر تحمل کرده هم می‌پرسم که می‌گوید: «شناگران ایرانی، اولین بار 14 سال پیش ،موفق به کسب سهمیه برای حضور در المپیک شدند که شرایط آن موقع خیلی نسبت به الان فرق کرده است. داشتن اردوهای خارجی، مربی خارجی و ... بی‌تاثیر نیست. نفر قبلی چیزی حدود 9 ماه در اردوی اروپا بوده که توانسته سهمیه را کسب کند بنابراین من اولین نفری هستم که با اردوهای داخلی و مربی ایرانی موفق به کسب سهمیه المپیک در رشته شنا شدم.»
  از 10 سالگی شروع کردم و 17 سالگی عضو تیم‌ملی شدم
«در بچگی با پدرم زیاد به استخر می‌رفتیم. آن روزها تمام آرزوی من این بود که بتوانم خودم را روی آب نگه دارم. وقتی موفق به این کار شدم، با یک مربی آشنا شدم که به من و پدرم گفت نگذارید این استعداد بسوزد»، این شناگر درباره نحوه ورودش به این رشته می‌گوید: «در 10 سالگی تمریناتم را به صورت جدی‌تر شروع کردم و در 14 سالگی موفق شدم در مسابقات انتخابی برای تیم استان شرکت کنم و مجوز ورود به تیم استانم را بگیرم. در همان سال رکورد 50 و 100 متر شنای پروانه کشور در رده‌سنی زیر 15 سال را زدم. در 15 سالگی، دوباره رکورد 50 و 100 متر شنای کشور در رده سنی نوجوانان کشور را شکستم. در سن 19 سالگی، رکورد ملی این 2 ماده را ارتقا دادم و در مسابقات لیگ 97 و 98، به همراه تیمم قهرمان شدم.»
  نفر بیستم مسابقات جهانی جوانان شدم
او درباره مدال‌ها و افتخاراتی که در مسابقات جهانی کسب کرده هم می‌گوید: «چند سال پیش در مسابقات انتخابی بازی‌های آسیایی گوانجو شرکت کردم. بعد از آن به مسابقات شنای جوانان جهان اعزام شدم که در ماده 50 متر پروانه، مقام بیستم دنیا را گرفتم که این هم یک اتفاق بی‌نظیر در شنای ایران بود که فردی در رده بیستم این رشته ورزشی در دنیا قرار بگیرد. بعد از آن هم مسابقات آسیایی در هند بود که به دلیل یک سری مشکلات نتوانستم نتیجه خوبی بگیرم اما تجربه آن‌جا خیلی به کمکم آمد.»
  بدن‌آماده و مدیریت استرس رمز موفقیت من است
«شنا علاوه بر بدن آماده و تمرینات‌سخت، نیاز به تمرکز زیادی هم دارد و به نظرم داشتن بدن‌آماده و مدیریت استرس رمز موفقیت من است». این شناگر ادامه می‌دهد: «شاید ظاهر این رشته، ساده به نظر برسد اما استرس زیاد آن به خصوص وقتی شناگر وارد مسابقه می‌شود، قابل توصیف نیست. این استرس اگر به درستی مدیریت نشود، بر عملکرد عضلات بدن تاثیر خواهد گذاشت، آن هم در رشته‌ای که صدم‌ثانیه مهم است. پشت سکو قبل از پریدن باید خیلی به خودتان و افکارتان مسلط باشید تا موفق شوید. نحوه تمریناتم این‌طور است که 3 جلسه بدن‌سازی داریم، 6 جلسه شنا.»
 لوازم حرفه‌ای شنا، 10 میلیون قیمت دارد
از مهرشاد درباره هزینه‌های این رشته ورزشی می‌پرسم که می‌گوید: «هزینه‌های این رشته ورزشی در چند سال اخیر خیلی گران شده است. برای شنا، مایوی تمرینی داریم و مسابقه. مایوهای مسابقه حداقل 5 تا 6 میلیون تومان قیمت دارد. عینک شنا، کلاه و ... هم هست. یک ست تمرینی حرفه‌ای شنا تقریبا 5 میلیون تومان و یک ست حرفه‌ای حتما بالای 10 میلیون می‌شود.»
 هیجان شنا بالاست، تفریح هم هست
«فصل تابستان را بدون شنا کردن نمی‌شود پشت سر گذاشت». مهرشاد می افزاید: «ورزش شنا به خاطر کلری که به آب می‌زنند، در دوران کرونا هم قابل انجام است. طبق تحقیقاتی که به تازگی در انگلیس انجام شد، مشخص شد که کلر باعث می‌شود تا ویروس کرونا در 30 ثانیه نابود شود یعنی این رشته هم از نظر بهداشتی، هم از نظر تفریحی و هم هیجانی، یک ورزش جذاب است. تمام برنامه‌ریزی من این است که در المپیک نتیجه قابل‌قبولی بگیرم و برای کشورم افتخارآفرینی کنم. از روز بعد از کسب سهمیه، دوباره تمریناتم را شروع کردم تا یک وقت از رقبا عقب نمانم. در پایان می‌خواهم از آقایان جابرزاده، گرامی، دیلانچیان، طباطبایی، آموزش‌و‌پروش اصفهان و فدراسیون شنا هم تشکر کنم.»

دنیای مومیایی‌ها، اسرار عجیب‌و‌غریبی دارد که باعث شده تا همیشه کنجکاوی‌های زیادی برای دانستن بیشتر درباره‌شان وجود داشته باشد. هر زمان هم که صحبت از مومیایی‌ها می‌شود، اولین چیزی که به ذهن افراد به خصوص طرفداران اطلاعات تاریخی می‌رسد، کشور مصر است. مصر، سرزمینی است که کشف مومیایی در آن هرچند وقت یک بار خبرساز می‌شود و در یکی از این موارد چند وقت پیش وزارت آثار باستانی مصر اعلام کرد که پس از کشف یک مقبره باستانی در منطقه «تونا الجبل» بیش از 40 مومیایی جدید کشف شده که قدمت آن‌ها به حدود 1900 سال پیش باز می‌گردد. مومیایی‌کردن اجساد، سنتی است که در هزاران سال پیش در مصر وجود داشته و باعث شده تا اغلب فرعون‌ها و پادشاهان این کشور پس از مرگ به صورت مومیایی درون تابوت‌های مجلل نگهداری شوند. در پرونده امروز زندگی‌سلام از ماجراهای مشهورترین مومیایی‌های مصری کشف‌شده در 100 سال اخیر خواهیم گفت. شایان ذکر است که مشهورترین مومیایی‌های مصر در دره پادشاهان شهر «الاقصر» کشف شده‌اند و در موزه ملی تمدن مصر نگهداری می‌شوند که چند مورد از معروف‌ترین آن‌ها همچون توت‌عنخ‌آمون، تائو دوم، رامسس نهم و رامسس دوم، داستان‌های عجیب‌و‌غریب‌تری درباره سرنوشت و کشف مومیایی‌شان وجود دارد که به 6 مورد از آن‌ها اشاره خواهیم کرد.

نفرین‌مرگبار مومیایی!
نام مومیایی؟ توت‌عنخ‌آمون    
چه سالی کشف شد؟ 1922 میلادی
از خبرسازترین مومیایی‌های کشف‌شده در مصر، «توت‌عنخ‌آمون» است. در سال ۱۹۲۲، «هاوارد کارتر» باستان‌شناس بریتانیایی مومیایی «توت‌عنخ‌آمون» فرعون مصر باستان را در «دره پادشاهان» واقع در مصر کشف کرد. در زمان کشف مقبره این فرعون، گنجینه عظیمی شامل جواهرات و یک ماسک طلایی کشف شد که امکان مشخص کردن ارزش مادی آن‌ها وجود نداشت. آن زمان کشف مقبره «توت‌عنخ‌آمون» توجه بسیاری را در جهان به تاریخچه مصر باستان جلب کرد. پس از قرن‌ها تحقیق درباره فرضیه به قتل رسیدن این فرعون جوان و شایعاتی که درباره این مسئله وجود داشت، درنهایت نتایج یک بررسی نشان داد این فرعون بر اثر جراحات ایجادشده حین شکار،جان خود را از دست داده است. گفته می‌شود که «توت‌عنخ‌آمون» در سن ۹ سالگی به تخت نشسته و حدود ۱۰ سال فرمانروایی کرده است. کشف مقبره این فرعون پس از آن‌که «لرد کارنارون» پس از کشف این مومیایی بر اثر نیش یک پشه درگذشت، سبب ایجاد شایعاتی درباره مرگبار بودن نفرین‌های این مومیایی شد.

مهم‌ترین مومیایی «دره پادشاهان»
نام مومیایی؟ سِتی یکم   چه سالی کشف شد؟ 1817 میلادی
«ستی یکم» فرعون دودمان نوزدهم پادشاهی نوین مصر و پسر «رامسس اول» و پدر «رامسس سوم» بود. در سال‌های اولیه زندگی‌اش به سمت شمال لشکرکشی کرد تا اعتبار مصر را که تاحدی در اواخر دودمان هجدهم از دست رفته بود، بازگرداند. «ستی» مرز‌های مصر را مستحکم کرد، معادن مختلف و چاه حفاری کرد و معابد و عبادتگاه‌های آسیب‌دیده را بازسازی کرد. او همچنین ساخت معبد بزرگ «کرنک» را که پدرش دستور ساخت آن را صادر کرده بود ادامه داد. کشف مقبره «ستی» به عنوان یکی از مهم‌ترین اکتشافات صورت‌گرفته در «دره پادشاهان» شناخته می‌شود که در سال ۱۸۱۷ میلادی به دست «جووانی باتیستا بلتزونی» از نامدارترین مصرشناسان سده نوزدهم میلادی که اهل ایتالیا بود، اتفاق افتاد.

مومیایی مرموز مهم‌ترین شخصیت‌زن تاریخ مصر
نام مومیایی؟ حتشپسوت
 چه سالی کشف شد؟ 1902 میلادی
«حتشپسوت» از مهم‌ترین شخصیت‌های زن تاریخ مصر بود که مسیر‌های تجاری جدیدی ایجاد و پروژه ساخت بنا‌های عظیمی را آغاز کرد. عمر او پس از دو دهه حکومت کردن در اوایل ۵۰ سالگی  به پایان رسید. «حتشپسوت» پس از مرگ همسرش یعنی فرعون «توتمس دوم» بر اساس قوانین ۱۴۷۹ پیش از میلاد تا زمانی که پسر ناتنی‌اش به سن قانونی برسد به عنوان نایب‌السلطنه به تخت نشست و برای چندین سال، خودش را به عنوان فرعون معرفی کرد. در سال ۱۹۰۲ تابوت «حتشپسوت» توسط «کارتر»، باستان‌شناس کشف شد اما این تابوت برخلاف تابوت «توت‌عنخ آمون» خالی بود. «کارتر» دو مقبره مجزا شامل دو تابوت کشف کرد که یکی از آن‌ها به ندیمه ملکه و دیگری به یک زن ناشناس تعلق داشت. در سال ۲۰۰۶ «زاهی حواس» باستان‌شناس مشهور مصری تحقیقاتی را درباره ارتباط مومیایی ناشناس و ملکه آغاز کرد. وجود یک دندان آسیاب در جعبه چوبی که نام «حتشپسوت» روی آن حک شده بود با توجه به جای خالی دندانی در فک بالای مومیایی ناشناس ،گواه محکمی برای اثبات هویت مومیایی بود و درنهایت «حواس» و تیم اش اعلام کردند جست‌وجو برای یافتن «حتشپسوت» به پایان رسید و این پرونده مرموز به سرانجام رسید.

ناپلئون‌مصر در تابوت رنگ‌آمیزی شده
نام مومیایی؟ توتمس سوم    چه سالی کشف شد؟ 1984 میلادی
«توتمس سوم» پسر «توتمس دوم» بود و پس از آن‌که از زیر سایه «حتشپسوت» بیرون آمد و به سن قانونی رسید، برای نامدار کردن خود وقت را هدر نداد. «توتمس سوم» تنها چند ماه پس از به قدرت رسیدن با لشکر ۲۰ هزار نفری عازم «آرماگدون»، شهری در مصر شد تا خودی نشان دهد. کاتبانی به همراه ارتش «توتمس سوم» در این سفر همراه شدند تا جزئیات این رویداد و فتح افتخارآمیز را ثبت کنند. او با تبدیل کردن مصر به یک کشور فاتح  خود را به عنوان یک رزم‌آرای ماهر معرفی کرد. تاریخ‌دانان از او به نام «ناپلئون مصر» یاد می‌کنند. جسد مومیایی شده او در سال 1984 در قسمت غربی رود نیل و 700 کیلومتری جنوب قاهره کشف شد. این مومیایی با پارچه کتانی آغشته به گچ پوشیده شده و سپس در داخل یک تابوت چوبی رنگ‌آمیزی‌شده قرار گرفته بوده که بعدها کشف شده است.

مشهورترین فرعون مصر باستان
نام مومیایی؟ رامسس دوم    چه سالی کشف شد؟ 1881 میلادی
«رامسس دوم» که با نام «رامسس کبیر» هم شناخته می‌شود به دلیل بنا‌های یادبود متعدد به‌جامانده از او و خدماتش به عنوان یکی از مشهورترین فرعون‌های مصر باستان شناخته می‌شود. از آن‌جایی که «رامسس دوم» در مبارزات متعددی جنگیده بود، آثاری از جراحات بهبودیافته در بدن او وجود دارد. او دچار گرفتگی عروق شده بود و عفونت شدید دندانی داشت که می‌تواند علت مرگش بوده باشد. «رامسس دوم» حدود ۶۰ سال حکمرانی کرد و زندگی او در سن ۹۰ سالگی به پایان رسید. مومیایی او در سال ۱۸۸۱ در «دره پادشاهان» کشف شد. در سال ۱۹۷۴ جسد «رامسس دوم» برای از بین بردن نوعی عفونت قارچی با هواپیما به پاریس منتقل شد. برای این کار یک گذرنامه مصری برای او صادر شد که در این گذرنامه در بخش شغل «پادشاه متوفی» نوشته شد!

ملکه سفید در کنار پدر
نام مومیایی؟ مریت‌آمن   چه سالی کشف شد؟ 1851 میلادی
«مریت‌آمن» همسر «رامسس کبیر» بود. او علاوه بر این‌که از کاهنان «حاثور» بود، لقب‌های متعددی از جمله فرمانروای محبوب سرزمین و شکوه قصر را داشت. «مریت‌آمن» بیشتر برای مجسمه زیبای به‌جا ‌مانده که با نام «ملکه سفید» شناخته می‌شود و در معبدی که پدرش بنا کرده بود کشف شده است، شناخته می‌شود. همچنین تصویر او بر دیوار معبد «ابو سمبل» درکنار دیگر اعضای خانواده‌اش دیده می‌شود که یک اثر تاریخی محسوب می‌شود. مومیایی او در سال 1851 کشف شد.

 صدور گواهی پایان کار به سبک استاد بهاءالدین خرمشاهی

 سرشناس‌ترین حافظ‌پژوه کشور در گفت‌وگو با خراسان اعلام کرد با انتشار ۱۰۰ مقاله تازه، از دنیای حافظ‌پژوهی خداحافظی می‌کند 

الهه آرانیان- برای دوستداران ادبیات فارسی، نام حافظ با آثار و مقالات استاد بهاءالدین خرمشاهی گره خورده و بعید است کسی از حافظ بگوید و حتی «حافظ‌نامه» را ورق نزده باشد. این ادیب و مترجم برجسته که عمری را در راه اعتلای ادبیات و فرهنگ ایران سپری کرده است، حالا از عوارض طولانی‌مدت ویروس منحوس کووید 19 می‌گوید و این‌که حال و توان کارکردن ندارد و به تعبیر خودش می‌خواهد گواهی پایان کار بنویسد .اما شما باور نکنید! استاد حتی در این شرایط هم دست از کارکردن نکشیده‌است و وقتی از او درباره آثار جدیدش می‌پرسیم، با گفتن از حجم زیاد آثاری که در صف انتشار هستند، شگفت‌زده‌مان می‌کند. در ادامه، گفت‌وگوی ما را با این استاد ادبیات و قرآن‌پژوه برجسته درباره احوالاتش بعد از ابتلا به کرونا و آثار تازه‌اش می‌خوانید.

آتش تقی‌پور از بازیگران پیش کسوت خاطره‌ساز است که با آثار تاریخی مهمی مانند «سربداران»، «روزی روزگاری»، «پهلوانان نمی‌میرند» و «شب دهم» در حافظه مخاطبان ماندگار شده است. این بازیگر پیش کسوت به تازگی در سریال «خودخواسته» اثر علیرضا بذرافشان و «آهوی من مارال» ساخته مهرداد غفارزاده بازی کرده است. به بهانه حضور در این سریال‌ها با آتش تقی‌پور درباره فعالیت‌های جدیدش، سریال‌های ماندگاری که بازی کرده و خاطرات آن دوران، گفت‌وگو کرده‌ایم.

بازی در «خودخواسته» و «آهوی من مارال»

آتش تقی‌پور درباره نقش اش در سریال کمدی - معمایی «خودخواسته» که در مرحله ساخت است، توضیح می‌دهد: «نقش شخصیتی به نام «دکتر کوهنورد» را بازی می‌کنم که با ویلچر حرکت می‌کند و پاهایش مشکل دارد.» او در ادامه درباره کمدی بودن نقش خود می‌گوید: «کمدی به مفهوم این که آدم کاری یا حرکتی بکندیا حرفی بزند که بخنداند؛ نقش من این طور نیست، موقعیت‌ها کمدی است.» تقی‌پور همچنین درباره نقش خود در سریال «آهوی من مارال» توضیح می‌دهد: «نقش «عمو عاشق» را بازی می‌کنم که نابیناست، اما با وجود این ساز می‌زند و نوازنده است. او پدرخوانده یکی از شخصیت‌هاست.»

انتقاد از دست کم گرفتن پیش کسوتان

از شرایط سخت کار در دوران شیوع کرونا و نگرانی‌اش در این باره و رعایت پروتکل‌های بهداشتی در آثاری که بازی کرده می‌گوید، اما در ادامه صحبت‌هایش از دست کم گرفتن پیش کسوتان گلایه می‌کند و می‌گوید: «یک نفر به من زنگ زد و گفت شما رانندگی بلدی و رانندگی می‌کنی؟ پرسیدن این سوال مایه تاسف است! چون سنم بالاست شک می‌کند که آیا بلد هستم یا خیر یا اصلا پشت فرمان می‌نشینم؟! در صورتی که من گواهی نامه پایه یک رانندگی دارم. منظورم این است که به بازیگران پیش کسوت و مُسن اعتماد نداریم، فکر می‌کنیم ممکن است نتوانند دیالوگ بگویند یا خوابشان ببرد! وقتی خواستیم در فیلم «خروج» با آقای حاتمی‌کیا کار کنیم اولین چیزی که به بازیگران گفتند این بود که می‌توانید با تراکتور رانندگی کنید؟ گفتم تا به حال این کار را نکرده ام اما اگر پیش‌شرط شما این است که آموزش ببینیم خوشحال می‌شویم. حضور بازیگر کودک، پیرزن و پیرمرد یکی از ویژگی‌های جذاب یک کار است. نه من می‌توانم نقش یک جوان را بازی کنم، نه جوان می‌تواند به جای من بازی کند. در کار تصویر نمی‌توان به زور یکی را در جلد دیگری فرو برد، مگر این که کار به دلایلی ایجاب کند. بخشی از آن بی‌اعتمادی به دلیل این است که همه می‌خواهند زود بسازند تا کار زودتر تمام شود، بعضی کارها را نمی‌شود با عجله انجام داد و اگر عجله کنی خراب می‌شود.»

سریال‌هایی مانند شیر بی‌یال و دُم

تقی‌پور درباره وسواس و دقت تعدادی از کارگردان‌ها و احترام قائل شدن آنان برای مخاطب حکایتی تعریف می‌کند و می‌گوید: «کارگردان خیلی مهم است، بعضی کارگردان‌ها اصلا قبول نمی‌کنند که لوکیشن درست انتخاب نشود، لباس بازیگر درست نباشد و فیلم برداری کنند. این‌ها جزو شخصیت و هویت کاراکتری است که در نظر گرفته است. روزی فردی می‌خواست روی بازوی شخصی یک شیر را خالکوبی کند، آن فرد متوجه شد درد دارد، گفت نمی‌شود یالش را نزنی؟ قبول کرد، خواست دمش را خالکوبی کند دوباره دید دردش می‌آید و زمان می‌برد، گفت نمی‌شود دمش را هم نزنی؟ خب این دیگر می‌شود یک شیر بی‌یال و دُم! در این صورت به بینندگان و مردم اهمیت داده نمی‌شود و سریال افتضاحی ساخته می‌شود.»

حضور تهیه کنندگان قَدَر در سریال‌های ماندگار

سریال‌های ماندگاری مانند «سربداران»، «روزی روزگاری» و «شب دهم» را یادآوری می‌کنم و می‌پرسم آیا تلویزیون به دلیل مشکلات مالی دیگر چنین سریال‌هایی نمی‌سازد؟می‌گوید: «نمی‌دانم شاید ورشکسته شده اما تلویزیون دلش نمی‌خواهد پول خرج کند، خب راحت‌تر است، پول کمتری خرج می‌کند و نتیجه می‌گیرد. آن سریال‌ها حاصل کار تهیه‌کنندگان قَدَری هستند که برای کار ارزش قائل بودند و به خوبی توانستند تلویزیون را قانع کنند که چنین آثاری بسازد. در آن کارها از طراح صحنه و لباس بگیر تا طراح گریم و همه عوامل، افراد خوبی دور هم جمع می‌شدند. همه عوامل دست به دست هم می‌دهد تا کار خوبی تولید شود.»

توجه برنامه‌ریزان مملکت به حرف هنرمند

با اشاره به آخرین فیلم او در سینما یعنی «خروج» اثر ابراهیم حاتمی‌کیا، علت کمتر ساخته شدن چنین آثار اعتراضی را می‌پرسم که در پاسخ توضیح می‌دهد: «سیاست‌گذاری فرهنگی این طور است که انگار می‌خواهد بگوید همه چیز در کشور ما گل و بلبل است. این بر کار اثر می‌گذارد و تعدادی از کارگردان‌ها هم سعی می‌کنند نشان دهند که گل و بلبل است، اما این طور نیست. برنامه‌ریزان مملکت نمی‌خواهند ببینند هنرمند در اثرش چه گفت؟ «خروج» نشان داد آب شور شده و زندگی کشاورزان به باد می‌رود، این قابل بررسی است. وقتی خواستند سد گتوند را بزنند، بسیاری‌ از کارشناسان گفتند اگر این کار انجام بشود آب شور می‌شود و کشت،  محصول نمی‌دهد، اما گوش نمی‌دهند.»

اهمیت فراوان احمدجو و حاتمی‌کیا به کار

از سختی همکاری با کارگردانان سختگیری مانند ابراهیم حاتمی‌کیا و امرا... احمدجو می‌پرسم. در پاسخ درباره علاقه‌اش به سختی‌هایی که در ذات کار وجود دارد توضیح می‌دهد: «هرکسی که بخواهد کارش خوب شود و به کارش اعتماد دارد، به نظر می‌آید که سختگیر است، اما این طور نیست. کار که شوخی‌بردار نیست. آدم می‌خواهد کار کند، نه این که وقت بگذراند و فقط دستمزدی بگیرد. وقتی کار درست انجام شود، مسلما سختی‌هایی هم دارد. مثلا به نظر می‌آمد آقای امرا... احمدجو فرد سختگیری است، اما به کارش اهمیت می‌داد. اگر ما بازیگران، کارگردان و کارمان را دوست داریم باید سختی را هم به جان بخریم تا کار خوبی ساخته شود وگرنه این که مثلا بگویم پایم یا کمرم درد می‌کند، نمی‌توانم کار کنم باید استراحت کنم، اصلا این چیزها را نداریم! کار سختی دارد و اگر سخت نباشد درست از آب درنمی‌آید.»

گریه امرا... احمدجو برای آتش تقی‌پور

این بازیگر پیش کسوت در ادامه صحبت‌هایش در وصف علاقه فراوان امرا... احمدجو به حرفه و بازیگرانش خاطره جالبی تعریف می‌کند: «مطمئن باشید فردی که کارش را دوست دارد، هنرپیشه‌هایش را هم دوست دارد. می‌دیدم که آقای احمدجو عاشق هنرپیشه‌هایش بود و نقش را برای بازیگری می‌نوشت که از قبل در ذهنش بود. مثلا قرار است بازیگرش خسرو شکیبایی باشد، پس با در نظر گرفتن خصوصیات او برایش نقش می‌نویسد و می‌بینید چه شاهکاری از آب درمی‌آید. در این شرایط هر دو یکدیگر را می‌فهمند و این درک متقابل به کارگردان و هنرپیشه اعتماد به نفس می‌دهد. یادم هست در «تفنگ سرپُر» صحنه‌ای می‌گرفتیم که گفتم زین اسب را پشت من بگذارند و دو نفر از بچه‌ها هم سوار شوند، گرچه سنگین می‌شد، زانویم به سنگ‌ریزه‌ها برخورد می‌کرد و مسلما ناراحت می‌شدم. یکی از دوستان همبازی ما به من گفت وقتی این کار را انجام دادی و صحنه را گرفتند، امری رفت آن طرف و گریه کرد. اصلا نیاز نیست این چیزها را به من بگویند، به عنوان بازیگر وظیفه‌ دارم حداکثر سعی خودم را بکنم.»

صداقت خاص استاد سمندریان

او در ادامه صحبت‌های خود از استاد حمید سمندریان هم یاد می‌کند و می‌گوید: «یادم هست خدابیامرز آقای سمندریان نمایش نامه «دایره گچی قفقازی» را کار می‌کرد، برایم تعریف کردند که پشت صحنه با او مصاحبه کردند و پرسیدند، استاد در کارگردانی کسی به شما کمک کرده؟ گفته بله تقی‌پور کمک کرده است. در صورتی که من به عنوان بازیگر وقتی در صحنه بازی نداشتم، در کنار یا پشت سر استاد می‌نشستم و ایده‌هایی را که به نظرم می‌آمد، می‌گفتم. نیازی نیست این حرف گفته شود اما این نهایت صداقت آن آدم است. این خصلت را دکتر رفیعی هم داشت، مثلا من، حبیب دهقان‌نسب یا رضا کیانیان پیشنهاد می‌دادیم که فلان کار را انجام دهیم، می‌گفت من نمی‌فهمم بروید عمل کنید. می‌فهمید، اما می‌خواست در عمل ببیند. این که هنرپیشه دست پر بیاید، باعث می‌شود کارگردان لذت ببرد.»

هادی محمدی – حدود 10روز از پایان دور ششم مذاکرات وین می گذرد و هنوز خبری از برگزاری دور جدید نیست . سید عباس عراقچی و تیم مذاکره کننده اش هم در تهران به سر می برند و بیشتر مشغول بحث و جلسه با کمیته تطبیق هستند . کمیته تطبیق توافق وین با مصوبه مجلس شورای اسلامی ، حالا علاوه بر علی شمخانی دبیر شورای عالی امنیت ملی ، نمایندگان دولت(عراقچی و صالحی) و نمایندگان مجلس ( مصری ، ذوالنوری و جلالی زاده ) ، دو عضو جدید به نمایندگی از رئیس جمهور منتخب را نیز در میان خود می بیند. علی باقری معاون سعید جلیلی زمانی که دبیر شورای عالی امنیت ملی بود و  حسین تاش معاون علی لاریجانی زمانی که او نیز دبیر شورای عالی امنیت ملی بود، به این گروه اضافه شدند تا مباحث با هماهنگی و اتفاق کامل بخش های مختلف نظام پیش برود . مباحثی که به نظر می رسد بیش از هر زمان دیگری پیچیده شده و درصدهای انتهایی حل موضوع که اتفاقا سخت ترین و حساس ترین ها از 100درصد هستند، کار را گره زده اند. از سوی مقابل هم به نظر می رسد اشتیاق چندانی وجود ندارد و شاید آن ها هم منتظرند تا رئیسی در پاستور بنشیند و تیم جدید دیپلماتیک ایرانی طرف حساب شان شوند، آن هم در بزنگاهی که دیگر چیزی برای مذاکره نمانده و به گفته همگان تنها نیاز به تصمیم سیاسی به ویژه از سوی آمریکاست. در روزی که مقامات ایرانی بیشتر ترجیح دادند اظهارنظری در خصوص برجام و آینده مذاکرات وین نداشته باشند ، دیپلمات های 4+1 و آمریکا و حتی دبیرکل سازمان ملل حرف هایی برای گفتن داشتند .در این بین،«آنتونیو گوترش» دبیرکل سازمان ملل از دولت آمریکا خواست همه تحریم‌ها علیه ایران را طبق برجام بردارد یا معافیت دهد.  این در حالی است که «هایکو ماس» وزیر خارجه آلمان در نشست خبری مشترک با وزیر خارجه دولت مستعفی یمن که به برلین سفر کرده، درباره مذاکرات احیای توافق هسته‌ای ایران و همچنین احتمال مطرح‌شدن فعالیت‌های منطقه‌ای تهران در این مذاکرات، اظهار کرد: «مذاکرات وین در مرحله ظریف و حساسی قرار دارد و منتظر تصمیم رئیس جمهور منتخب ایران در باره توافق است.»همچنین روزنامه آمریکایی واشنگتن پست در تحلیلی در باره مذاکرات وین و احیای برجام نوشت : ایران در مذاکرات وین، خواستار لغو صد‌ها تحریمی است که اقتصاد آن را با چالش رو به رو کرده اند. در نقطه مقابل، آمریکا می‌خواهد ایران بار دیگر کاملا خود را در چارچوب تعهدات برجامی قرار دهد و زمینه را برای انجام مذاکرات در حوزه‌ نفوذ منطقه‌ای  و موشک‌های بالستیک فراهم سازد. هر چه سطحِ سخت گیری‌ها در چارچوب مذاکرات  تشدید شود، روند احیای برجام، پیچیده تر خواهد شد و همه این ها در حالی است که روحانی دیروز در جلسه هیئت دولت با بیان این‌که دولت جدید آمریکا در تبلیغات انتخاباتی خود بارها اقدامات ترامپ در خروج از برجام را اشتباه دانسته و بر بی فایده بودن تحریم ها علیه ایران اذعان کرده بود اما جنایت و تروریسم اقتصادی ترامپ علیه ایران همچنان ادامه دارد، افزود: اگر بایدن در اجرای برجام ذره ای تسامح کند به رای مردم آمریکا خیانت کرده است.

مجله «فوربس» (Forbes)  به تازگی گزارشی درباره افزایش حیرت آورِ تعداد «میلیونر‌های دلاری ایرانی» منتشر کرده که همزمانی آن با کاهش همگانی سطح درآمد‌ها در ایران، مثال زدنی است. بر اساس گزارش این مجله، در سال ۲۰۲۰ میلادی تعداد ابر ثروتمندان در ایران، ۲1.6 درصد رشد کرده و این در حالی است که متوسط رشد تعداد این گروه از ثروتمندان در جهان در همین بازه زمانی، تنها 6.3 درصد بوده است.